ตอนแรกผมก็ดูผ่าน ๆ ไม่ได้อะไรมาก หน้าปกก็ไม่ได้ดึงดูดให้อยากเปิดดูข้างใน
แต่พอผมได้อ่านที่มาของหนังสือเล่มนี้ Catnip: A Love Story ของ Michael Korda
ผมก็พอจะรับรู้อารมณ์และเรื่องราวระหว่างวันในแต่ละภาพนั้นได้อย่างน่าประทับใจ
หนังสือที่รวมเอาภาพสเก็ตช์อิริยาบถต่าง ๆ ของเหล่าแมวในตอนที่เขาต้องคอยดูแลภรรยาที่ป่วยเป็นเนื้องอกในสมองและหมอวินิจฉัยว่าเธอคงอยู่ได้อีกไม่นาน
ไมเคิลนั่งสเก็ตซ์ภาพแมวที่ดูน่าขันในขณะที่ตัวเองนั้นเต็มไปด้วยความกังวลใจในเรื่องสุขภาพของมากาเร็ตผู้เป็นภรรยา มากาเร็ทภรรยาของเขาก็แชร์รูปการ์ตูนเหล่านั้น ที่วาดขึ้นด้วยความรักและตั้งใจอยากให้เธอหายกังวล มีความสุข หัวเราะได้ ยิ้มได้
“คือผมเป็นคนชอบแมวนะ แต่ว่าจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้ใช่คนที่ชอบแมวมาตั้งแต่แรก แต่ว่ามันเริ่มจากการที่มากาเร็ทชอบเลี้ยงแมว จากนั้นผมก็เริ่มคุ้นเคยกับแมวแล้วต่อมาก็เรียกได้ว่า ตกหลุมรักแมวถึงแม้ว่าบางครั้งแมวเหล่านั้นจะไม่ชอบผมก็ตาม ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่ผมต้องหาอะไรที่ทำให้มากาเร็ทหัวเราะ ผมก็คิดว่าวาดการ์ตูนแมวพวกนี้ดีกว่า”
ในตอนที่มากาเร็ทเข้ารับการผ่าตัดเนื้องอกในสมองเป็นครั้งแรกจากทั้งสองครั้งนั้น ไม่ประสบผลสำเร็จ เธอจึงตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าขอกลับมาตายบนเตียงในห้องนอนที่บ้านดีกว่า และผมก็ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ตามที่เธอตั้งใจ แล้วดูเหมือนว่าแมวพวกนั้นดูจะรู้นะ ว่าเธอกำลังจะตาย พากันมาช่วยดูมากาเร็ทตลอดเวลา 24 ชั่วโมง 7 วันเลยก็ว่าได้ คือจะต้องมีแมวอย่างน้อยก็หนึ่งตัวที่นอนอยู่กับเธอบนเตียงแม้ว่าจะมีแมวบางตัวไม่ชอบที่ต้องมาอยู่กับเธอตลอดเวลาแต่จริงๆ นะ ก็จะมีแมวอย่างน้อยตัวหนึ่งที่มานอนติดกับเธอ
หนังสือเล่มนี้เป็นการเขียนเกี่ยวกับการตายของคนที่คุณรัก
คือมันยากที่จะทำแบบนั้นโดยไม่มีความกลัวหรือไม่ต้องเสียน้ำตา ผมคิดว่าคำว่า Catnip เป็นคำที่สามารถใช้เลี่ยงทั้งสองอย่างที่กล่าวมาได้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเขียนหนังสือที่มีเนื้อหาขำขันเกี่ยวกับความตาย แต่มันเป็นไปได้ที่เราจะเขียนหนังสือเกี่ยวกับความตายในแนวทางที่เป็นการอุทิศถึงการมีชีวิตและการดำรงชีวิต แม้จะเป็นการสื่อผ่านบรรดาแมวก็ตาม
… หลังจากที่มากาเร็ทจากไป พวกแมวทำอย่างไรกัน….
พวกมันก็ทำตัวมีความสุขดี แต่เชื่อไหมว่า พวกมันรู้ว่ามากาเร็ทจากไปแล้ว ยกตัวอย่างเช่น แมวที่ชือรูบี้ ชอบไปนั่งข้างมากาเร็ทในห้องน้ำตอนเช้า ๆ ตอนที่มากาเร็ทกำลังแต่งหน้า และแมวรูบี้จะไปและนั่งตรงที่เดิมทุก ๆ เช้า ในเวลาเดิม ๆ ตรงที่มากาเร็ทวางเครื่องสำอางไว้ แล้วก็รอ ผมก็ไม่รู้ว่าแมวรู้สึกอะไรอยู่แต่ที่แน่ ๆ แมวรู้ว่ามากาเร็ทไม่อยู่แล้วและคงคิดถึง แมวถึงไปที่เดิมทุกวัน แมวน่าจะรู้สึกอะไรได้มากกว่าที่เราคิดว่ามันทำได้….
Thank you so much for photo :
Photo by Nathan Fertig on Unsplash
